அன்புடன் வாசகர்களுக்கு,
பால்வண்ணம் சிறுகதைத்தொகுதி வெளிவந்து இரண்டு ஆண்டுகள் நிறைவடைந்துவிட்டன.
அவுஸ்திரேலியாவில் வசிக்கும் ஐந்து வாசகர்களுக்கு இலவசமாக இந்தப் புத்தகத்தின் பிரதிகளை அனுப்பி வைக்க விரும்புகின்றேன். வாசகர்கள் தங்கள் முகவரியை எனது மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு அனுப்பி வையுங்கள்
kssutha@hotmail.com
தொகுப்பு தொடர்பான எந்தவித விமர்சனமும் எதிர்ப்பார்க்கப்படவில்லை.
அப்பொழுதெல்லாம் பாடசாலை விடுமுறைக்காலங்களில் கிளிநொச்சி சென்றுவிடுவோம். ஜெயந்திநகர், உருத்திரபுரத்தில் எனக்கொரு அக்கா முறையானவர் இருந்தார். அவர்களின் பிள்ளைகளும் எங்களின் வயதை ஒத்தவர்களாக இருந்தார்கள்.
அண்ணா என்னை அதிகம் காங்கேசந்துறையில் இருக்கும் ராஜநாயகி, யாழ் திஜேட்டருக்குத்தான் கூட்டிச் செல்வார். அப்போது தெல்லிப்பழையில் துர்க்கா திஜேட்டர் கட்டப்படவில்லை.
இரவு
இரண்டுமணி. தெரு வெறிச்சோடிப் போய் இருந்தது. நன்றாகக் குடித்துவிட்டிருந்த ஒருவன்
வீதியின் நடுவே நின்று தள்ளாடிக் கொண்டிருந்தான். கதவுகளை உட்புறமாகத் தாழிட்டுக் கொண்டேன்.
வேகத்தைக் குறைத்து ஓரமாகக் காரைச் செலுத்தும் போதுதான், எனக்குப் பின்னாலே ஒரு சிகப்புக்கார்
வருவதைக் கண்டு கொண்டேன்.
அந்தக்
கார் என்னை நெடுநேரம் பின்தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தது. இந்த இரவு நேரப்
'பின்தொடர்தல்' சிலவேளைகளில் ஆபத்தையும் கொடுக்கலாம். மீண்டும் ஒரு முறை அவனை நோட்டம்
விட்டேன். வாட்டசாட்டமான ஒரு வெள்ளைக்காரன். எவனாக இருந்தாலென்ன? நிறையவே கொள்ளைக்காரன்
- குடிகாரன் - குடுக்காரன் – கொலைகாரன் கதைகள் கேள்விப்பட்டிருந்தேன்.
அந்த இடத்தில், 'பலறாற்' வீதியில்
பயணம் செய்யக்கூடிய அதிகூடிய வேகம் மணிக்கு 80 கிலோமீட்டராகும். இந்த வேகத்தைத் தணித்து
50 இற்குக் கொண்டுவந்தால் அவனை சலிப்பூட்டச்செய்யலாம். ஆனால் அவன் தொடர்ந்தும் என்
பின்னாலேயே வந்து கொண்டிருந்தான். வீதியில் மூன்று பாதைகள் இருந்தும், அவன் இப்படி
என்னைப் பின்தொடர்வது எனக்கு அவன்மீது சந்தேகத்தைக் கொடுத்தது.
'·புற்ஸ்கிறேய்'
வைத்தியசாலை வந்தது. இந்த இடமெல்லாம் எனக்கு அத்துப்படி. அடிக்கடி வைத்தியசாலை போய்வந்த
அனுபவம். இந்த இடத்தில் காரை பானாப்படச் (ப) செலுத்தி மீண்டும் 'பலறாற்' வீதிக்கு எடுத்தால்,
அந்தக் காலதாமத்தில் அவன் என்னை விட்டு முந்திப் போய் விடுவான். காரை எந்தவித
'சிக்னலும்' இல்லாமல் வெட்டித் திருப்பினேன். என்னுடைய வெட்டுதலில் அவன் சற்றுத் திணறிப்
போனான். பின்னர் காரை வைத்தியசாலை இருக்கும் பக்கம் மெதுவாகச் செலுத்தினேன்.
மீண்டும் 'பலறாற்' வீதியில் எடுக்கும் பொழுதுதான் – அவனும் என்னைத் தொடர்ந்து மெதுவாக
'பானாப்பட' வருவதை அவதானித்தேன்.
பயம்
பிடிக்கத் தொடங்கியது. எண்பது ஓடக்கூடிய வீதியில் மணிக்கு நூறு என்ற வேகத்தில் ஓடத்
தொடங்கினேன். இனி என்ன செய்வான் பார்க்கலாம்? ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும் பாழாய்ப்போன சிக்னலில்
நிற்க வேண்டியதாயிற்று. அப்படி நிற்கும்போது அவனும் பின்னாலே வந்து விடுகின்றான்.
அடுத்து
வந்த சிக்னலில், நாலாபக்கமும் வேறு வாகனங்கள் இருக்கவில்லை. அப்படியே சிக்னலில் நிற்காமல்
- 'ரெட்' லைற்றில் – அதே வேகத்தில் எடுத்துக் கொண்டேன். அவனும் சிக்னலில் நிற்காமல்
வேகவேகமாக வந்து கொண்டிருந்தான். கார் - 'மெயிட்ஸ்ரோன்', 'பிறேபுறூக்', 'சண்சைன்',
'ஆடியர்' என்ற இடங்களிலெல்லாம் அதே நூறு வேகத்தில் ஓடி, நான் இருக்கும் இடமான
'டியர்பார்க்'கை அடைந்தது. உள்ளேயிருக்கின்ற குறுக்குப் பாதைகளிலெல்லாம் காரை வெட்டி
வெட்டி எடுத்தேன். அவனைக் காணவில்லை.
வீடு
வந்ததும் 'றிமோற்கொன்ரோலினால்' கராஜின் கதவைத் திறந்து உள்புகுந்தேன். மீண்டும் கராஜின்
கதவை மூடும்போது வீட்டு வாசலில் ஒரு கார் வந்து வேகமாக 'பிரேக்' போட்டு நின்றது.
உடனே உள்ளே எரிந்து கொண்டிருந்த லைட்டை அணைத்தேன். சற்றுநேரம் ஓசைப்படாமல் உள்ளே நின்றேன்.
நெஞ்சு திக்குத்திக்கென்றது. சற்று நேரத்தில் கராஜின் கதவை அவன் தட்டினான். நான் கராஜிற்குள்ளிருந்து
வீட்டிற்குள் போகும் கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே போனேன்.
உள்ளே
மனைவியின் காதிற்குள் விஷயத்தை மெதுவாகச் சொன்னேன். வீட்டு விளக்குகள் எல்லாவற்றையும்
பளீரென எரியவிட்டோம். ஏறக்குறைய கத்துவதற்கு ரெடி. அவன் வீட்டின் முன் கதவைத் தட்டி
"நான்பொலிஸ்" என்றான். 'எப்படி அவனை நாம் நம்புவது?' இதுவரையும் ஒரு கள்ளனைப்
போல என்னைப் பின்னாலே துரத்தியவனை எப்படி நான் பொலிஸ் என நம்புவது?
"எவனாக
இருந்தாலும் காலையில் வா!" என்றேன்நான்.
சொல்லிவிட்டு
ஜன்னல் திரைச்சீலையை மெல்ல விலக்கி அவன் போய் விட்டானா எனப் பார்த்தேன். ஏதோ ஒரு சிறுபேப்பரில்
பேனாவால் கிறுக்கி எழுதி எமது தபால்பெட்டிக்குள் போட்டுவிட்டுப் புறப்பட்டுச் சென்றான்
அவன். மேலும் கொஞ்சநேரம் தாமதித்துவிட்டு தபால்பெட்டிக்குள் போட்டிருந்த துண்டை எடுத்து
வந்தேன்.
கூடிய வேகத்தில் ஓடியது, 'சிக்னலில்' நிற்காமல் 'ரெட்' லைற்றில் எடுத்தது போன்ற பல்வேறு காரணங்களிற்காக தண்டம் அறவிடப்பட்டிருந்தது. அவுஸ்திரேலியாவிற்கு வருமானத்தை ஈட்டித்தரும் அந்தத் தொழிலில் கள்ளனும் அவனே பொலிசும் அவனே!
1988 / 89 காலப்பகுதி - அப்பொழுது ‘லங்கா சீமென்ற்’
தொழிற்சாலையில் பொறியியலாளராக வேலைசெய்து கொண்டிருந்தேன். மதிய வேளைகளில்
வீட்டிற்கு வந்து சாப்பிட்டுவிட்டுப் போவது வழக்கம். சைக்கிள்தான் எனது வாகனம்.
அப்பொழுது ‘பிள்ளைபிடிகாரர்’ நாயாய்ப் பேயாய் அலைந்து
திரிந்த காலம். வீதிகள் எங்குமே எப்பொழுதுமே வெறிச்சோடிக் கிடந்தன.
சிலவேளைகளில்
நண்பர் ஜனாவுடன் கூடிக்கொண்டு வேலைக்குச் செல்வது வழக்கம். அவர் எனக்கு சீனியராக
வேலை செய்துகொண்டிருந்தார். தோற்றத்திலும் சீனியர். அன்று அவரின் தெல்லிப்பழை
வீட்டிற்குச் சென்று, எனது சைக்கிளை அங்கு வைத்துவிட்டு அவருடன் செல்வதாக ஏற்பாடு.
மோட்டார்
சைக்கிள் கே.கே.எஸ் வீதியால் விரைந்து கொண்டிருந்தது. மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோவிலுக்கு
சற்று முன்பாக வீதியோரத்தில் ஒரு வாகனம் நிறுத்தியிருந்ததைக் கண்டோம். மூடி
அடைக்கப்பட்ட `மூடுமந்திரம்’ அது. மோட்டார் சைக்கிள் அதனை
அண்மித்தவுடன், எதுவித அசுமாத்தமும் இல்லாமல் இருந்த அந்த வாகனத்தில் இருந்து முகமூடி அணிந்த இருவர் துள்ளிக் குதித்தார்கள்.
“அண்ணை... அண்ணை... நிறுத்துங்கோ... இப்பிடி ஓரங்கட்டுங்கோ!”
-
மாதுமை சிவசுப்பிரமணியம்
அற்புதமான புத்தகத்தின் தலைப்பு. இலங்கையின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்புகள் கிழக்கினை எதிர்கொண்டு காத்திருக்கும் வேளையில், சமீபத்தில் சில புதிய முயற்சிகளையும் காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது. அவற்றில் ஒரு ஒளிக்கீற்றாக கெகிறாவ ஸுலைஹாவின் இந்தப் புத்தகம் விளங்குகின்றது.
ஜீவநதி வெளியீடாக, 2020 இல் வெளிவந்த இந்தப் புத்தகத்தில் மொத்தம் 16 சிறுகதைகள் இருக்கின்றன. கெகிறாவ ஸுலைஹா அவர்கள் தான் வாசித்த படைப்புகளில் சிறப்பானது எனத் தெரிவு செய்து மொழிபெயர்த்திருக்கும் இந்தப் படைப்புகள் ஜீவநதி, ஞானம் சஞ்சிகைகளில் வெளியானவை.
திரு ஜெயராமசர்மா அவர்களின் `கற்பகதரு’ நூலைப் படிக்கத் தொடங்கியவுடன், எனக்கு சிறுவயதில் பள்ளியில் ஆசிரியர் சொல்லித் தந்த `நட்டாயிரம், பட்டாயிரம்’ என்ற சொற்பதம் ஞாபகத்திற்கு வந்தது. பனை இருந்தாலும் நீண்ட காலம் பயன் கொடுக்கும், வெட்டியபின்னும் பல்வேறு பொருட்களாக நீண்ட காலம் பயன் கொடுக்கும் என்பதை `நட்டாயிரம் வருடம் நானிலத்தில் காய்த்து நிற்கும் பட்டாயிரம் வருடம் பாழ்போகா’ என்பார்கள். பனையைப் பற்றிப் பலரும் எழுதிய புத்தகங்கள் - தரவுகள் சார்ந்ததாகவும், ஆராய்ச்சி நிமிர்த்தமும், பிரச்சார நோக்கிலும் அமைந்தவை. திரு.ஜெயராமசர்மா அவர்கள் எழுதிய `கற்பகதரு’ என்ற இந்தப் புத்தகம் பனை பற்றிய முழுமையான தகவல்கள் கொண்ட ஒரு பெட்டகமாகத் திகழ்கின்றது.
இலக்கியத்தில் ஆரம்பித்து இனிக்கும் பனையுடன் நிறைவு பெறும் இந்நூல், பனையைப்பற்றி இனிச் சொல்வதற்கு எதுவும் இல்லை என்று சொல்லும் வகையில் இருக்கின்றது. பனையின் வரலாறு, அதன் பயன்பாடு, அதன் முக்கியத்துவம் எனப் பத்து அத்தியாயங்களில், நாற்பது சுவைகளில் கடுகைத் துளைத்து ஏழ்கடலைப் புகட்டியதைப் போல எழுதியிருக்கின்றார் ஆசிரியர்.
தமிழக அரசின் மொழியியல் விருதாளரான திரு. ஜெயராமசர்மா அவர்கள் பேராதனைப்பல்கலைக்கழக தமிழ் சிறப்புப் பட்டதாரி ஆவார். அத்துடன் கல்வியியல் சமூகவியல் துறைகளில் டிப்ளோமா, கற்பித்தல் நுணுக்கத்தில் முதுதத்துவமானி பட்டங்களைப் பெற்றவர். இவர் தமிழ்மொழிக் கல்வி இயக்குநர், தமிழ் – இந்து கலாசார விரிவுரையாளர், ஆசிரிய ஆலோசகர், வானொலி அறிவிப்பாளர் எனக் கடமை ஆற்றியுள்ளார்.
இதுவரை இருபத்திரண்டு நூல்கள், இருபது நாட்டியநாடகங்கள்,
பத்து வில்லுப்பாட்டுகள், பல ஓரங்க நாடகங்கள், கோவில்களுக்கான திருப்பொன்னூஞ்சல்கள்
எழுதியுள்ளார்.
கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை (02.06.2024) இவரது ‘கற்பகதரு’ கட்டுரை
நூல் வெளியீடு, அவுஸ்திரேலியாவில் மெல்பேர்ண் நகரில் அமைந்துள்ள ‘சிவா – விஷ்ணு’ ஆலய
‘மயில் மண்டபத்தில்’ திரு சங்கர சுப்பிரமணியம் அவர்களின் தலைமையில் நடைபெற்றது. அரங்கம்
நிறைந்த தமிழ் அறிஞர்கள் ஆர்வலர்கள் மத்தியில் இனிதே நடைபெற்ற இப்புத்தக வெளியீட்டின், வாழ்த்துரையை மாவை நித்தியானந்தன் அவர்களும், நூல்
ஆய்வுரையை திரு சண்முகம் சந்திரனும் நிகழ்த்தினார்கள்.
பனையைப் பற்றிப் பலரும் எழுதிய புத்தகங்கள் - தரவுகள் சார்ந்ததாகவும்,
ஆராய்ச்சி நிமிர்த்தமும், பிரச்சார நோக்கிலும் அமைந்தவை. திரு.ஜெயராமசர்மா அவர்கள்
எழுதிய `கற்பகதரு’ என்ற இந்தப் புத்தகம் பனை பற்றிய முழுமையான தகவல்கள் கொண்ட
ஒரு பெட்டகமாகும்.
இலக்கியத்தில் ஆரம்பித்து இனிக்கும் பனையுடன் நிறைவு பெறும்
இந்நூல் - பனையின் வரலாறு, அதன் பயன்பாடு, அதன் முக்கியத்துவம் எனப் பத்து அத்தியாயங்களில்,
நாற்பது சுவைகளைக் கொண்டுள்ளது.
இந்தப் புத்தகம், என்னைப் போலவே, பலருக்கும் தமது இளமைக்கால
நினைவுகளை மீட்டித்தரும். பனை மரம் பற்றிய இத்தனை தகவல்களையும் எம்மால் மனதிறுத்தி
வைத்திருப்பது என்பது மிகச் சிரமமான காரியம் ஆகும். வேண்டும்போது புரட்டிப் பார்த்து
அறிந்து கொள்ளும் வகையில் ஒரு ஆவணமாக, திரு ஜெயராமசர்மா அவர்களின் கடும் முயற்சியினால்
உழைப்பினால் உருவாகியிருக்கின்றது இந்தக் `கற்பகதரு’ நூல்.
இத்தனை தகவல்களையும் ஒருசேரத் திரட்டித் தருவதற்கு ஆசிரியர் எவ்வளவு தேடல்களைச் செய்திருக்க
வேண்டும்! ஆச்சரியமாக இருக்கின்றது. ஆசிரியரின் இந்த முயற்சி பாராட்டுதற்குரியது. நின்று
நிலைக்கக்கூடிய புத்தகமாக திகழும் இந்தப் புத்தகம் பலரிடமும் போய்ச் சேர வேண்டும்,
பலரும் வாசித்துப் பயன் பெற வேண்டும் என்பது எனது விருப்பம். திரு ஜெயராமசர்மா அவர்களுக்கு
எனது வாழ்த்துகள்.
கற்பகதரு
ஆசிரியர்: மகாதேவஐயர் ஜெயராமசர்மா
பக்கங்கள் ; 232 + xviii
வெளியீடு : 2022
பதிப்பு : மெகா பதிப்பகம், யாழ்ப்பாணம்
ISBN : 978-624-97879-4-0
(திருக்கோவில் கவியுவனின் சிறுகதைத்தொகுப்பு தொடர்பான ஒரு அலசல்)
- இராசையா யுவேந்திரா அம்பாறை மாவட்டத்தில் உள்ள திருக்கோவில் என்ற இடத்தில் பிறந்தவர். திருக்கோவில் கவியுவன் இவரது புனைபெயர். இவரது `வாழ்தல் என்பது’ என்ற இந்தத் தொகுப்பு வரும்போது இவருக்கு வயது 26. அப்பொழுது மொரட்டுவ பல்கலைக்கழகத்தில் பொறியியல் பட்டதாரியாக இவர் பயின்று கொண்டிருந்தார்.
1996 இல் வெளிவந்த இத்தொகுப்பில் இடம்பெறும் கதைகளில் எட்டு
சரிநிகர் சஞ்சிகையிலும், இரண்டு வீரகேசரியிலும் பிரசுரமாகி உள்ளன.
1995 களின் பிற்பாடு நான் நியூசிலாந்தில் இருந்த வேளையில்
இவரது படைப்புகள் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். நண்பரும் எழுத்தாளருமான ஆ.தேவராஜன்
இவர் பற்றிச் சொல்லியிருந்தார். ஆனால் அப்பொழுது இவரின் படைப்புகளை தேடிப் படிக்கமுடியாத
சூழ்நிலை. இணையமும் மொபைல்போனும் இருக்கவில்லை. பத்திரிகைகள் சஞ்சிகைகள் அப்போது அங்கே
வருவதில்லை. அதன் பிற்பாடு இவரும் தொடர்ந்து எழுதவில்லை.
ஆயினும் முப்பது வருடங்கள் கழித்து இவரது எழுத்துகளை வாசிக்கும்
சந்தர்ப்பம் இன்று கிட்டியிருக்கின்றது. அதுவும் நந்தினி சேவியர் என்ற எழுத்தாளரின்
`பிடித்த சிறுகதை’ (முகநூலில்
பிடித்த ஈழத்துச் சிறுகதைகளைப் பற்றிய குறிப்புகள்) முதலாம் தொகுதி வந்ததன் பிற்பாடுதான்.
நந்தினி சேவியர் போன்ற எழுத்தாளர்கள் யாராவது தற்போது வாழ்ந்து வருகின்றார்களா? தானும்
`நல்லபடியாக’ எழுதிக்கொண்டு,
மற்றவர்களையும் தூக்கிவிட்டு, அவ்வப்போது இலக்கியம் சமைக்கின்றோம் என்று சொல்லிக்கொண்டு
புரளி கிழப்பி தாளமிடும் பொட்டுக்கேடுகளை புட்டுப்புட்டு வைத்த அருமையான மனிதர் அவர்.
அவரது அந்தத்தொகுப்பில் 144வது எழுத்தாளர் திருக்கோவில் கவியுவன். இவர் பற்றிய நந்தினி
சேவியரின் குறிப்பை வாசித்ததும் நான் திகைத்துப் போனேன். அதே சூதனர்கள் இன்றும் நம்மத்தியில்
வாழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றார்கள். காலமும் அதன் சுவடுகளும் அவ்வப்போது அவர்களைக்
காட்டித் தந்துவிடுகின்றது. அவரின் அப்பத்தியை அப்படியே தருகின்றேன். |யாரும் இவரைக்
கண்டுகொள்ளவில்லை என்று சொல்லமுடியாது. கண்டும் காணாது சென்றவர்களின் தொகை அதிகம்.
இவரது சிறுகதைத்தொகுதிக்கு முன்னுரை எழுதியவர் பேரா.சிவத்தம்பி அவர்கள். சூதனர்களின்
குறுக்கீட்டால் பிரசுரமானது அவர் எழுதிய பிறிதொரு முன்னுரை.|
இனி இவர் எழுதிய சிறுகதைத்தொகுதிக்கு வருகின்றேன்.
`மரணத்தின் தூது’ தொகுப்பின்
முதல் கதை. கவித்துவமான நடையில், நடக்கப்போகும் சங்கதிகளுக்கெல்லாம் கட்டியம் கூறுவதுபோல்
ஒரு கனவு நிலையில் நின்று எழுதப்பட்டுள்ளது இந்தச் சிறுகதை.
`உடைத்துப் போட்ட தெருவிளக்கு’ ஒரு
காலத்தின் மாறுதலைச் பிரதிபலிக்கும் சிறுகதை. எண்பதுகளின் ஆரம்பத்திலேயே இந்த மாறுதல்
தொடங்கிவிட்டது. கட்சிகள், உட்கட்சிப் பூசல்கள், மின்கம்பத் தண்டனைகள் எல்லாம் அப்போதே
ஆரம்பமாகிவிட்டன.
ஒரு இனத்துக்கும் பாலுக்குமிடையேயான கருத்துப் பரிவர்த்தனைகள்
`மதிப்பீடு’ கதையாகிறது.
`செவ்வந்தி’ வட்டாரவழக்கில்
(பேச்சுவழக்கு) எழுதப்பட்ட நெடுங்கதை. கடற்தொழிலாளர்கள் பற்றியும், மீன் றால் நண்டு
பிடிக்கும் லாவகங்களும் இழையோட – சிறிசுகள் ஆணும் பெண்ணுமாக அடிக்கும் லூட்டிகளுடன்
கதை நகர்ந்து செல்கின்றது. பல புதிய தகவல்களைச் சொல்லிச் செல்லும் கதை, செவ்வந்தி பெரியவள்
ஆனதுடன் சூடு பிடிக்கின்றது. கதையில் வரும் செவ்வந்திக்கும் சேந்தனுக்கும் என்னவாயிற்று
என்பதை அடுத்து வரும் `இனியும் ஒரு சாவு’ சிறுகதை
சொல்கின்றது.
`வாழ்தல் என்பது…’ ஒரு
தம்பியின் பார்வையில் அண்ணாவின் கதை. பூடகமாகவே கதை முழுவதையும் நகர்த்துகின்றார் ஆசிரியர்.
இத்தொகுப்பைப் படிக்கும்போது மனதை ஒன்றுசேர்த்து ஒரு கட்டுக்குள்
கொண்டுவந்து வாசிக்க முடியவில்லை. நானும் எனது காலங்களுக்கு அவ்வப்போது தாவிப் போவதும்
பின்னர் மீண்டு வருவதுமாகவே இருந்தேன். அனேகமான கதைகளில் ஆக்கள் காணாமல் போவதும், இறப்பும்,
கூடவே கவிதைகளும் வருகின்றன. சில கதைகள் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையனவாக இருக்கின்றன.
தொகுப்பின் முதல் ஒன்பது கதைகளும் `தன்மை ஒருமை’ யில்
எழுதப்பட்டுள்ளன. கடைசிக் கதையான `காற்று கனக்கும்
தீவு’ படர்க்கையில் எழுதப்பட்ட, நாட்டின் சீர்கேடுகளையும் நடப்புகளையும் பிரதிபலிக்கும்
உருவகக் கதை எனக் கொள்ளலாம்.
ஒவ்வொருவருடைய எழுத்தும் நடையும் ஒவ்வொரு ரகம். நமக்குப்
பிடித்திருக்கின்றதா என்றுதான் பார்க்க வேண்டும். அந்த வகையில் திருக்கோவில் கவியுவனின்
எழுத்துகள் கொண்டாடப்பட வேண்டியவை. ஒரு காலத்தில் கிழக்கில் நடந்த அவலங்களுக்கான ஆவணம்
இது. தொகுப்பில் `உடைத்துப் போட்ட தெருவிளக்கு’, `மதிப்பீடு’,
`நனைதலும் காய்தலும்’, `செவ்வந்தி, `வாழ்தல் என்பது’ எனக்கு
மிகவும் பிடித்த கதைகள். இவர் தொடர்ந்தும் எழுத வேண்டும் என்பது என் விருப்பம்.
கவித்துவமான நடையிலும் அலாதியான வர்ணனைகளுடன் எழுதப்பட்டுள்ள, இவரது இந்தச் சிறுகதைத்தொகுப்பை நூலகம் இணையத்தளத்திற்குச் சென்று படிக்கலாம்.
நன்றி :
ஈரோடு வாசல் வெல்வி குழுமத்தினரைச்
சேர்ந்த - அன்புமணி,கோடீஸ்வரன் கந்தசாமி, முத்தரசு, காதர், பிரதீபா, மைதிலி, மகேஸ்
நிர்மலன், கதிர்
.jpg)
அவர் எத்தனையோ ஆயிரம் கட்டுரைகள் எழுதிவிட்டார். உண்மையில்
சொல்லப்போனால் அவர் ஐந்தோ ஆறோ கட்டுரைகள்தான் எழுதியிருப்பார். பல்கலைக்கழகங்களில்
’ஸ்பெசிமன் – specimen’ – அதாவது ’மாதிரி’ – நாலைந்து உலாவும். அதைப் பார்த்து, அதே
போல பாடத்திட்டங்களுக்கான coursework ஐ மாணவர்கள் செய்துவிடுவார்கள். ஸ்பெசிமன் இல்லாவிட்டால்
அதோ கதிதான்.
இவரும் அப்படித்தான். தானே எழுதிவைத்த ஸ்பெசிமனை - வேண்டும்போது
விரித்தோ சுருக்கியோ பட்டை தீட்டியோ எழுதிவிடுவார். இவரது எழுத்தை முதலில் படிப்பவர்களுக்கு
அது ‘அச்சா’வாக இருக்கும். தொடர்ந்து படிப்பவர்களுக்கு ‘சூச்சா’வா இருக்கும். தலை கிறுகிறுக்கும்.
அந்த ‘மாதிரி’யில் கோடிட்ட இடங்களை நிரப்பி நேரத்திற்கு நேரம் எழுதிவிடுவார்.
அரைத்த மாவை திரும்ப அரைப்பதும், ஒரே தோசையை திரும்பத் திரும்ப
வழம் மாத்தி வழம் மாத்திப் போட்டுக் கருக்கி வாசனை உண்டாக்குவதும் அழகல்ல.
.jpg)
என்னுடைய நண்பர்களில் சிலர், ஒரு சிலரின் மின்னஞ்சல்களைப்
பார்ப்பதற்கு முன்னரே உடனுக்குடன் அழித்துவிடுவதாகச் சொல்வார்கள். மேலும் அவர்களின் எந்தவொரு
படைப்பையும் புத்தகத்தையும் தாங்கள் வாசிப்பதில்லை எனவும் சொன்னார்கள். அவர்களின் கொள்கைகள்,
செயற்பாடுகள், நடத்தைகள் இவற்றைவிட வேறென்ன அவர்களின் படைப்புகளில் இருக்கப் போகின்றது
என்பது அவர் வாதம். இப்பொழுது நானும்.
•
ஒரு அமைப்பில் உள்ளவர்கள் முறையற்று நடந்து கொள்கின்றார்கள் என அவர்களை ஒருவர் நிராகரிப்பதும் - பின்னர் அவர்கள் விருதைத் தந்தவுடன் `யார் தந்தால் தான் என்ன, அது எனக்கு நியாயமாகக் கிடைக்க வேண்டியதுதான்’ என ஏற்றுக் கொள்வதும் எந்த வகையில் நியாயம்? அவர்கள் அவரின் வாயை மூடுவதற்குத்தான் இதைச் செய்கின்றார்கள் என்பதை விருதைப்பெறுபவரின் பேராசை பிடித்த மனம் நிராகரித்துவிடுகின்றதே!
எஸ்.பொ இலக்கியத்தோட்டத்தில் விருதைப் பெற்றுக்கொண்டு, பாதி
வழியில் திரும்பும்போது அந்த அமைப்பைக் காறித் துப்பிவிட்டாரே!
மனித மனங்களைச் செழுமையாக்குவதற்கே இலக்கியம். சண்டை செய்து
வியாக்கியானம் பேசுவதற்கு அல்ல.
•
தமிழ் வளர்க்கக் கடமைப்படாத எழுத்தாளர்களினதும் (30 வார்த்தைகள்
தமிழில் எழுதினால் 300 வார்த்தைகள் ஆங்கிலம் கலக்கும்) –மனிதாபிமானமற்ற சுயநலப்போக்குடைய
எழுத்தாளர்களினதும் படைப்புகளை – அது எத்தகைய உச்சம் கொண்ட போதிலும் நான் படிப்பதில்லை.
அவை என்னில் எந்தவித மாற்றத்தையோ தாக்கத்தையோ ஏற்படுத்தப்
போவதில்லை என்பதில் நான் திடமாக இருக்கின்றேன்.
•
எழுத்தாளர்களிடமிருந்து நியாயமான படைப்புகள் வெளிவரல் வேண்டும்.
அவர்களின் நோக்கம் எது என்று தெரியாமலே, சொல்லி வைத்த சிலரால் பாராட்டப்படுகின்றார்கள்.
பின்னர் தாமே பணம் கொடுத்து அவற்றை பிற மொழியிலும் மொழிபெயர்க்கின்றார்கள்.
•
